ΘΛΙΒΕΡΟ  ΣΟΝΕΤΟ

            Παιδί μου, ορφανό κι’ απαντοχή μου,
            κοιμήσου με τα χείλια στο βυζί μου.
            Εδούλεψα πολύ αυτή τη μέρα
            χωρίς ανάσα: Για νερό κι αγέρα.

            Κι’ έμαθα χίλια δυο να λεν στους δρόμους,
            κι’ έμαθα νόμους νιούς κι’ έπαθα τρόμους.
            Κι’ ιδρώνοντας για σένανε,  παιδί μου,
            βουνό γινόνταν η συλλογή μου.

            (Κι’ αναρωτήθηκα,μεσ’ στα σκοτάδια,
            τα χέρια μου κρεμώντας άδεια,
            αν θα μπορέσω, ανθέ μου, να σε ζήσω,
            χωρίς και νου και σάρκα να πουλήσω…)

            Παιδί μου, μάτια μου, κρυφή χαρά μου,
            κοιμήσου, με τα χείλη στην καρδιά μου.

            ΣΤΕΡΓΙΟΣ

              Πηγή: Leovard Το είδωλο της γης μου
              Από το περ.Ν.Εστία Νο 365/1942